ഞാനും എന്റെ മാമനും...
പൂനിലാവ്‌ - അതൊരു അനുഭവിച്ചറിയേണ്ട ആസ്വാദനമാണ്. എന്നെ ഗതകാല സ്മരണകളിലെ ഒരു മനോഹര നിശീധിനിയിലേക്ക്‌ കൂട്ടിക്കൊണ്ട്‌ പോവുന്ന ഒരു സുന്ദര പദം. അതിനെ പറ്റി, അന്ന്‌ സംഭവിച്ച മറക്കാനാവാത്ത ആ അനുഭവത്തെ ഞാന്‍ നിങ്ങളുമായി പങ്കു വെക്കാനാഗ്രഹിക്കുന്നു...
അന്ന്‌ നാലാം വയസ്സിലെ നട്ടപ്പിരാന്ത്‌ എന്ന്‌ ചുറ്റുമുള്ളവര്‍ വിശേഷിപ്പിച്ചിരുന്ന സമയമായിരുന്നു എനിക്ക്. ചിലപ്പോള്‍ ഒരല്‍പ്പം കൂടി മുന്നോട്ട്‌ പോയിരുന്നൊ എന്ന്‌ തീര്‍ത്ത്‌ പറയാന്‍ പറ്റില്ല. ഇന്നിപ്പോള്‍ ഞങ്ങളെ വിട്ട്‌ പിരിഞ്ഞ്‌, ജഗന്നിയന്താവായ നാഥന്റെ അരികിലേക്ക്‌ കൂട്‌ മാറിയ, എന്റെ പ്രിയപ്പെട്ട മാമന്റെ കൂടെ ഗ്രാമഭംഗി നുകരുവാന്‍ ഒന്ന്‌ പുറത്തിറങ്ങിയതായിരുന്നു ആ സുന്ദര രാത്രിയില്‍ ഞാന്‍. നല്ല പൂനിലാവ്‌ തൂകി നില്‍ക്കുന്ന രാവിന്റെ മനോഹാരിത മനസ്സിന്റെ ആഴങ്ങളില്‍ ഉള്‍ക്കൊണ്ട്‌, മാമന്റെ മരുമോനോടുള്ള (ഇവിടെ മരുമകന്‍ എന്നാല്‍ അനന്തരവന്‍ അഥവാ nephew) പുന്നാരം പറച്ചിലുകള്‍ വേണ്ടുവോളം ആസ്വദിച്ച്‌
posted by പുഞ്ചിരി @ 4:00 PM
3 comments
